سکوت

قبل تر ها نسبت به همه چی واکنش نشون میدادم.عید یلدا تولدم فوتبال و..

و سریع پست میگذاشتم تو اینستا..بعدتر تو توییتر

یک سالی هست که همه چی بی اهمیت شده.برای سال تحویل و تولدم به استوری بسنده کردم..دربی را بردیم و واکنش نشون ندادم نه با کسی کل انداختم و نه هیچی که یکی از همان استقلالی ها تعجب کرده بود ازین قضیه |:

این چند روز که تایم لاین توییترم تو دو موضوع دو طرفه شده 

یکی طرفداران انصاری فرد و کالدرون که به شدت هم دعوا راه افتاده و دیگری مخالفان و موافقان سلیمانی

من هم نشستم و در سکوت میخونم و حتی حوصله لایک کردن هم ندارم

تو هر دو زمینه نظرات خودمو دارم اما نظراتم به خودم مربوطه نه به هیچ کس دیگه اصلا چه اهمیتی دارد که کسی بدونه که نظرم چیه..و اصلا چرا ما باید نظرات بقیه رو بدونم،؟

نشستم و میخونم و فکر میکنم با خودم که قراره چی بشه..

به زندگی اینجا..به مرگ..به پایان نامه ننوشته شده به مامان به تو ....

 

 

پ.ن:من از چی بدم میاد؟از چی خوشم میاد؟چرا خودم نمیدونم